قیرهای محلول از حل کردن قیرهای خالص در حلال های نفتی به دست می آید. نوع و کیفیت قیرهای محلول به کیفیت قیرهای خالص اصلی، نوع و مقدار حلال بستگی دارد.
هر اندازه مقدار حلا ل های نفتی در قیر محلول زیادتر باشد، روانی یا ویسکوزیته آن بیشتر است. معمولاً درصد حلال مصرفی در قیرهای محلول از 20 تا 50 درصد تغییر می کند. قیرهای محلول در راهسازی برای اندودهای سطحی، نفوذی، آسفالت سطحی، آسفالت سرد کارخانه ای و یا آسفالت مخلوط در محل و غیره مصرف می شود. قیرهای محلول بر حسب سرعت گیرش و نوع حلال به سه گروه اصلی زیر طبقه بندی می شوند:
- قیرهای محلول زودگیر
اگر از بنزین و حلال های سبک برای حل کردن قیر خالص استفاده شود، قیر محلول را زودگیر می نامند، زیرا حلال موجود در قیر در مدت کمی بعد از مصرف قیر محلول، زود تبخیر شده و قیر اصلی برجای می ماند.
- قیرهای محلول کندگیر
قیرهای کندگیر از حل کردن قیر خالص در نفت سفید و حلال نفتی نیمه سنگین تهیه می شود که سرعت تبخیر حلال از بنزین کندتر و طولانی تر است.
- قیرهای محلول دیرگیر
قیرهای محلول دیرگیر از حل کردن قیر خالص در حلال های نفتی سنگین مانند گازوئیل یا نفت سیاه، بدست می آید.این قیرها را می توان مانند قیرهای خالص، مستقیماً از تقطیر نفت خام بدست آورد.
