قیرها با توجه به نوع و درجه از جامدات ترد و شکننده تا مایعات روان تولید می شوند. قیری که در راهسازی استفاده می شود معمولا حد وسط دو حالت جامد و مایع می باشد. قیرهای راهسازی در دمای محیط به صورت جامد یا شبه جامد است ولی آن را می توان با گرم کردن یا اضافه کردن حلال نفتی یا امولسیون سازی با آب به صورت مایع در آورد.
امولسیون تهیه شده متشکل از دو فاز پیوسته شامل آب و ماده امولسیون ساز و ناپیوسته شامل قیر می باشد. در امولسیون های قیری، قیر با مقدار بسیار کم مواد امولسیون ساز به صورت دانه های بسیار ریزی در آب پخش می شود و پس از پخش شدن روی مصالح سنگی شکست قیر اتفاق می افتد و قیر خالص باقی می ماند.
با توجه به این که قیر و آب در شرایط کنترل شده و با افزودنی های شیمیایی مناسب با یکدیگر ترکیب می شوند در قیرهای امولسیونی مخلوطی پایدار از قیر و آب تشکیل می شود و این پایداری باید دوام داشته باشد. امولسیون ها برای اولین بار در سال 1900 میلادی تولید شدند. گسترش انواع قیر امولسیون همراه با تنوع تجهیزات تولید و اصلاح محدوده وسیعی از انتخاب را برای مصرف کننده ایجاد می کند. امولسیون جایگزین بسیار مناسبی برای قیرهای محلول (mc) میباشد. مهترین تفاوت امولسیون و قیرهای محلول در استفاده آب به جای نفت در تولید آن است. این موضوع منجر به ایجاد مزیت های چشمگیر این محصول میشود؛ برای مثال، نفت که ماده ای ارزشمند است برای مصارف مهمتری به کار گرفته میشود؛ چون در قیرهای محلول، نفت فقط نقش حلال قیر را انجام میدهد و پس از اجرا به خاک نفوذ کرده ویا تبخیر میشود. همچنین از نظر قیمت نهایی، مصرف آب به جای نفت صرفه اقتصادی قابل توجهی دارد. نکته دیگر اینکه آب پس از تبخیر به چرخه آب در طبیعت برمیگردد اما نفت پس از مصرف و تبخیر شدن کاملاً از بین خواهد رفت.
همچنین استفاده قیرهای محلول باعث ایجاد آسیب های جدی به آسفالت میشود که با عدم مصرف آن کمک شایانی به بالا رفتن طول عمر آسفالت خواهیم کرد.
امولسیون ها به سه گروه تقسیم می شوند:
- آنیونی
- کاتیونی
- غیر یونی
در عمل؛ دو نوع اول بیشتر در ساخت جاده و نگهداری آن استفاده می شوند. امولسیون های غیر یونی بیشتر برای توسعه مصرف امولسیون در دیگر بخش ها مهم می باشد. نوع آنیونی و کاتیونی به بارالکتریکی احاطه شده روی ذرات قیر بر می گردد.
مهمترین شاخص در خصوصیت قیرهای امولسیونی زمان شکست و جدا شدن قیر و آب آن پس از استفاده و اجرا است که آنها را به سه دسته اصلی تندشکن(ناپایدار) و کندشکن(نیمه پایدار) و دیرشکن(پایدار) تقسیم بندی می کنند.
قیرهای تند شکن (Cationic Rapid Setting-CRS)
قیرهای کند شکن(Cationic Medium Setting-CMS)
قیرهای دیر شکن(Cationic Slow Setting-CSS)
بدون دیدگاه